Ons avontuur begint in december toen Pieter op het internet deze boot tegen kwam.
We waren eigenlijk helemaal niet aan het kijken en de kans deed zich voor.
Dus op 2 december 2012 hebben we het contract ondertekent en deze parel was van ons.
Met behulp van buren die een tractor in bezit hebben we haar naar huis gekregen.
Het geluk was ook dat de boot 20 km bij ons vandaan te koop stond. Ze was niet helemaal in goede staat en met een beetje TLC (Tender loving care) en tijd en natuurlijk wat geld zijn we in augustus 2018 al ver gekomen.
We kwamen er ook achter dat de motor echt wel kapot was en aangezien het een motor was die niet meer gemaakt wordt (Albin D21) hebben we een gereviseerde Albin D21 weten te bemachtigen.
Iedereen wilde wel helpen en puntje bij paaltje was er in Zweden niemand die kon helpen.
Uiteindelijk is Pieter zijn neef vanuit Nederland oktober 2017 hier een week geweest en hebben ze samen de motor erin gezet, zodat we nu toch eindelijk eens met haar zouden kunnen gaan varen.
Volledige zeilen zaten er ook niet meer bij, dus we hebben de beslissing gemaakt om de zeilen te veranderen van Bermuda naar Gaffel.
De Gaffels hebben we in NL laten maken bij Ventis Scheepstimmerwerk BV en opgehaald toen we toch naar NL gingen voor familiebezoek. De zeilen zijn gemaakt bij Sailmasters en zij hebben ons fantastisch geholpen met berekeningen maken etc.
De keuze van doek was snel gemaakt hoewel er nog een stevige discussie was in huize Joosten over de kleur van de zeilen. Annuska wilde van die mooie donkerrode zeilen en Pieter wilde roomwitte zeilen. Pieter heeft de strijd gewonnen. De huiken voor de zeilen gaan nog gemaakt worden en die worden dan donkerrood.
We hebben ook geprobeerd om het verhaal achter deze boot te achterhalen en door rond te vragen kwamen we daar nogal wat van te weten. De boot heeft zover wij weten 5 eigenaren gehad. We zijn dus de 6e eigenaar en ze is ook een keer gezonken, van horen zeggen.
De eerste 25 tot 30 jaar is geschreven in een boek genaamd: "Båtfolk berättar" van de "Svenska Kryssarklubbens årsskrift 1979. Het boek kwam in ons bezit via de werf die haar voor de tweede keer opgebouwd heeft. Hij herinnerde zich dat zijn vader hier aan werkte en hielp zelfs mee, denk wij. Hij nam de werf over van zijn vader en we hopen hem nog eens te bezoeken.
In het boek staan een twintigtal verhalen over mensen en hun avonturen.
Dit verhaal wordt verteld door Björn Bergstad, de zoon van de eerste eigenaar van de boot.
Het boek begint te vertellen over 3 generaties op de boot. Dat vonden wij al heel interessant.
Het verhaal begint in 1936 toen de boot in het bezit van zijn ouders kwam.
Zij kregen te horen dat de boot in 1920 is gebouwd als loodsboot in Vinga.
Het was waarschijnlijk niet waar dus het exacte jaartal of waar de boot voor gediend heeft is niet echt bekend.
De boot leek meer op een Öckerö Koster en had een gaffeltuig, fok en kluiver.
Er werd veel gezeild tijdens de oorlogsjaren en in 1947 hadden ze een grote verbouwing gepland op de werf van Elis Svensson in Misterhult. Het nieuwe tuigage werd getekend door Jac M Iversen. De boot was in zo'n slechte staat dat ze het allemaal opnieuw moesten bouwen. Dus werd er een nieuwe Koster gebouwd op de oude kiel en werd besloten om haar in eikenhout te bouwen.
Deze keer werd zij uitgerust met een bermudatuig.
Geen motor, geen toilet, geen lier, alles van de oude boot werd hergebruikt in de nieuwe Kurr.
In 1948 hadden zijn ouders geen maatjes meer aan boord, omdat de kinderen gingen studeren en hebben ze er een motor (een Albin 0/21) in laten zetten en zijn doorgegaan met zeilen.
Na 10 jaar lieten ze de boot aan de jongens over omdat deze boot jonge mensen nodig had en voor zijn ouders was het tijd voor een comfortabelere boot. Toen de jongens de boot overnamen, tekenden ze een nieuw tuigage. Hij hield van een ketchrigg (twee masten) en deze tekening werd nagekeken door Iversen om er zeker van te zijn dat de berekeningen goed waren.
Het tuig is gemaakt door Helmer Lind van de Klintenwerf.
Eind jaren zestig veranderde de oude motor die hen goed van dienst was geweest voor een Albin Diesel AD-2 en bouwde men een zelflozende motor. Rond die tijd veranderde Kurr van eigenaar. Zijn broer nam de boot van zijn ouders over en de schrijver van het verhaal hield Kurr. In 1978 werd het dek voorzien van teakhout van Ingvar Mattsson in Söderköping en samen met zijn zonen hielpen ze met het leggen van het dek. Hierna weten we niet meer wat er met haar is gebeurd. De broers hebben we nog gevonden op het internet en ook contact gezocht en helaas geen reactie.
Kurr is ook in bezit geweest van priester en schrijver Bo Ulfvenstierna. Het verhaal gaat dat hij meerdere boten had en we weten niet of hij met Kurr gezeild heeft. We weten wel dat hij nog spullen van de Kurr in zijn bezit heeft.
Inmiddels ligt ze in het water en zeilen we al flink met haar en genieten daar met volle teugen van!
Design by Annuska Joosten © 2020